نویسنده
استادیار گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده
این مقاله دو هدف را پی میگیرد: در مرحله نخست رخداد فراگشت میانرشتهای با تکیه بر فرایند تحول و نه تاریخ تحول بررسی میشود، و در مرحله بعد رویکرد آینده در امتداد این فراگشت در چارچوب رویکرد مدیریت علم آیندهنگر پیشنهاد میشود. بدین ترتیب نشان داده میشود که فراگشت میانرشتهای از مرز روششناسی مدل یک یا سرمشق معمول عبور کرده و در حال گذر از مرحله پسامعمول یا روششناسی مدل دو است. همچنین در ادامه پیشبینی میشود این فراگشت که تاکنون دارای تحول انگیختگی سازگاری بوده است منتهی به انگیختگی همگزینگی در چارچوب مهندسی تفاعلی خواهد گشت. بدین ترتیب این مقاله با بررسی تمایزهای میانرشتهای، به فلسفه وجودی این حوزه پرداخته و با گذر از روششناسی ناشی از فلسفه وجودی آن به بررسی چالشها، ویژگیهای آموزش و پژوهش میانرشتهای و در نهایت ارائه راهکاری جدید برای افزایش بهرهوری در تثبیت و توسعه این روند میپردازد.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله