نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه ملایر، ایران.
2 دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
3 استاد گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، اصفهان،ایران.
4 دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران.
چکیده
تحولات گوناگون دهههای اخیر موجب شده تا پژوهشهای مشارکتی و میانرشتهای از سوی مؤسسههای پژوهشی و همچنین نهادها و مجامعی که در پژوهشها سرمایهگذاری میکنند، مورد حمایت قرار گیرد. به واسطه ضرورت جامعنگری در حل مسائل و درک پیچیدگی و چندبعدی بودن مسائل پیش روی جوامع بشری، این تفکر شکل گرفته که اگر پژوهشگران یک رشته علمی درگیر بررسی مسئلههای مهم بر بنیاد بینش تخصصی خود و بدون یاری جستن از متخصصان سایر رشتههای علمی به ارائه طریق اقدام کنند، ممکن است بدون ملاحظه و مداقّه در تمام وجوه و ابعاد مسائل به عرضه راهحلهایی متعدد ولی ناکارآمد، برای آنها اقدام کنند. بر این اساس، سیاستگذاران پژوهش به این نتیجه رسیدهاند که باید اولاً پژوهشهای مربوط به مسائل اجتماعی با کمک پژوهشگران حوزههای علمی مختلف صورت گیرد، ثانیاً پژوهشگران به صورت گروهی و در تعامل با یکدیگر فعالیت کنند، ثالثاً یافتههای آنها به گونهای تلفیق شود که حتیالامکان راهحلی جامع و مورد توافق برای حل مسئله ارائه شود و در نهایت اینکه تحقق این مهم از طریق پژوهش میانرشتهای امکانپذیر میشود.
ارسال نظر در مورد این مقاله