نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی

نویسندگان

1 استاد علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

2 دکتری علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

چکیده

رهیافت قابلیت آمارتیا سن، هرچند بحث اولیه خود را از حوزه رفاه و اقتصاد شروع کرده است، ولی به‌سرعت به دیگر حوزه‌های دانشگاهی (حوزه‌های اجتماعی و انسانی) گسترش یافت. این رهیافت در بسیاری از حوزه‌های تخصصی به‌کار رفته و کاربردی شده است. با وجود بسط رهیافت «قابلیت» در حوزه‌های علوم اجتماعی و دانش سیاسی، ورود آن به حوزه شهروندی و بسط نظری آن در این فضا، مهجور واقع شده است.هدف اصلی این مقاله پاسخ به این پرسش است که آیا رهیافت قابلیت، از مؤلفه‌های لازم برای تدوین یک نظریه شهروندی برخوردار است؟ ازآنجاکه همه سنت‌های شهروندی دارای دو مقوله حق و مسئولیت هستند، در صورت وجود این دو مفهوم در رهیافت قابلیت به‌گونه‌ای که نسبت بین آن‌ها بتواند رابطه فرد با جامعه و دولت را توصیف کند، می‌توان ادعا کرد که رهیافت قابلیت آمارتیا سن به‌صورت بالقوه، مقوله شهروندی را نیز دربر می‌گیرد. در این مقاله مشخص شده است که این رهیافت با تأکید بر مؤلفه‌هایی مانند «حق اخلاقی» و «مسئولیت متعهدانه»، از ظرفیت لازم برای تدوین مقوله «شهروندی قابلیتی» برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

چگونه به این مقاله استناد کنیم:
منوچهری، عباس؛ و نریمان، سعید (1396) ظرفیت نظری رهیافت قابلیت آمارتیا سن برای مقوله شهروندی. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی، 9(2)، 210-189.  doi: 10.22035/isih.2017.2039.2561
 
HOW TO CITE THIS ARTICLE
Boochani, M.H., Sarrafi, M., Tavakolina, J., & Dashti, A. (2017). Manouchehri, A., & Nariman, S. (2017). The theoretical capacity of Amartya Sen’s capability approach for the concept of citizenship. Interdisciplinary Studies in the Humanities, 9(2), 189-210. doi: 10.22035/isih.2017.2039.2561
CAPTCHA Image