نوع مقاله : مقاله علمی ـ پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه تبریز
چکیده
توسعه صنعتی و فناورانه جوامع، تغییر الگوی مصرف زمین، و مدیریت نادرست در بهره‌برداری از طبیعت، موجب آسیب‌پذیری چرخه حیات، ارگانیسم‌های گیاهی و جانوری و چشم‌اندازهای طبیعی شده است. در این راستا، جامعه‌شناسی محیط زیست با تکیه بر تفسیر بوم‌شناختی، در پی بررسی مشکلات زیست‌محیطی با بهره‌گیری از دانش جامعه‌شناسی است؛ بنابراین، گونه جدیدی از شهروندی با عنوان «شهروندی بوم‌شناختی» شکل گرفته است که بر وظیفه‌مندی و مسئولیت‌پذیری متعهدانه شهروندان مبتنی است و نشان میدهد که سرمایه فرهنگی می‌‌تواند در افزایش مسئولیت‌پذیری شهروندان نقش مهمی ایفا کند. در این مقاله ارتباط شهروندی بوم‌شناختی و سرمایه فرهنگی با استفاده از روش پیمایشی بررسی شده است. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه بوده که با بهره‌گیری از پژوهش‌های خارجی، طراحی و با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مؤلفه‌های آن، مشخص و بومی‌سازی شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان بالای 15 سال شهر تبریز در سال 1394 هستند که 670 نفر از آنان با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده‌اند. یافته‌های تحقیق نشان میدهد که شهروندی بوم‌شناختی با میزان 57/78 درصد، از وضعیت نسبتاً خوبی در بین شهروندان تبریزی برخوردار است، لیکن، میزان برخورداری شهروندان از سرمایه فرهنگی (97/52 درصد) تا حدی کم بوده است. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان میدهد که بین سرمایه فرهنگی و ابعاد آن (غیر از بعد نهادی) با شهروندی بوم‌شناختی، ارتباط مثبت و معنی‌داری وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نیز حاکی از این است که ابعاد سه‌گانه سرمایه فرهنگی توانسته‌اند 4/7 درصد واریانس مربوط به شهروندی بوم‌شناختی را تبیین کنند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
The industrial and technological development of societies, a change in land use patterns and mismanagement in harnessing natural resources have resulted in vulnerability of lifecycle, plant and animal organisms, and natural landscapes. In this regard, environmental sociology, relying on an ecological interpretation, sets out to investigate environmental issues through the use of sociological knowledge. Therefore, a new concept of ecological citizenship has taken shape, focusing on the functionality, responsibility and cultural capital as important factors in promoting citizen responsibility. This survey investigates the relationship between ecological citizenship and cultural capital. The data collection instrument was a questionnaire developed on the basis of foreign studies, with its components identified and localized through exploratory factor analysis. The study population consisted of citizens of Tabriz over the age of 15, out of which 670 were selected using multi-stage cluster sample. The findings reveal that ecological citizenship 78.57% was relatively good. However, cultural capital at 52.97% was relatively low. The results of Pearson correlation proved a significant and positive correlation between cultural capital and its dimensions (except for the institution dimension) with ecological citizenship. Regression test results show that the three dimensions of cultural capital can account for the 7.4% in the variance of ecological citizenship.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله